بررسی ابعاد گوناگون نکاح از منظر فقهی و حقوقی

بررسی ابعاد گوناگون نکاح از منظر فقهی و حقوقی قیمت: 3000 تومان اقسام نکاح در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران: قانون مدنى ایران دو قسم نکاح شناخته است:  دائم منقطع. هر یک از نکاح دائم و منقطع داراى وضعیت حقوقى مختلف و شرائط و احکام متفاوت است و به وسیله اسباب مختص بخود منحل می گردد. اگر چه در موانع نکاح با یکدیگر مشترک می باشند بنظر رسید که براى سهولت فرا گرفتن آنها در دو باب گفتگو شود: باب اول: نکاح دائم و طلاق.  باب دوم: نکاح منقطع و انقضاء، و بذل مدت‌. نکاح دائم‌ و منقطع: نکاح دائم عبارت از رابطه حقوقى است که بوسیلۀ عقد بین زن و مرد براى همیشه حاصل می گردد و بآنها حق می دهد که تمتع جنسى از یکدیگر ببرند. به اعتبار همیشگى بودن نکاح مزبور بآن دائم نام نهاده شده است. بر خلاف نکاح منقطع که براى مدت معینى ایجاد رابطۀ زناشوئى می کند و بدین جهت منقطع می نامند. قبل از آنکه نکاح منعقد گردد مقدماتى که بیشتر جنبۀ عادات را دارا است بین زن و شوهر آینده به عمل مى‌آید و ان خواستگارى نام دارد که شرح آن در مقدمه ذیل بیان می شود. مقدمات نکاح: خواستگاری: خواستگارى عبارت است از پیشنهاد زناشوئى از طرف مرد نسبت به زنی که بتواند با او ازدواج نماید. هر مردى که بتواند ازدواج کند می تواند از زنى که مانع قانونى بر این امر ندارد‌، خواستگارى نماید. ماده «1034» قانون مدنى می گوید: «هر زنى را که خالى از موانع نکاح باشد می توان خواستگارى نمود». خواستگارى نمودن از زنى که مانع قانونى براى ازدواج دارد، مانند زن شوهر دار یا زنى که در عده رجعیه است بر خلاف اخلاق حسنه و نظم عمومى می باشد. خواستگارى از چنین زنى را قانون مدنى اجازه نداده است، زیرا خواستگارى مرد اجنبى از زن شوهردار، اگر چه براى ازدواج پس از انحلال نکاح با شوهر خود باشد، موجب بدرفتارى او با شوهرش می گردد و زنى که در عده رجعیه است مانند زوجه است. بنظر می رسد خواستگارى از دخترى که قابلیت صحى براى ازدواج را دارا نباشد نمی توان نمود، اگر چه منظور مرد از خواستگارى پیشنهاد ازدواج پس از رسیدن به سن قانونى باشد، زیرا این امر علاوه بر آنکه موجب فساد اخلاق دختر می گردد ماده بطور مطلق می گوید، از زنى که خالى از موانع نکاح باشد می توان خواستگارى نمود و منظورش آنست که در حین خواستگارى بتواند با او ازدواج نماید. اگر چه می توان گفت که منظور ماده نبودن مانع نکاح در زمانى است که وعده ازدواج آن را می دهند. بنابراین خواستگارى از زنى که در عده طلاق بائن و همچنین دخترى که قابلیت صحى براى ازدواج را ندارد می توان نمود. نامزدى‌: در صورتى که از طرف مردى نسبت بزنى خواستگارى شود که بعداً با او ازدواج نماید و زن موافقت کند، آن را در اصطلاح عرف نامزدى گویند و هر یک از آن دو نامزد دیگرى خوانده می شود. پیشنهاد زناشوئى از طرف مرد و موافقت زن با این امر ایجاد تعهد بانعقاد زوجیت نمی کند همچنانى که موجب پیدایش علقۀ زوجیت نمی گردد، بلکه نامزدى وعدۀ ازدواج است که تعهد اخلاقى ایجاد می نماید.