ماشین ناسکار شورولت ایمپالای ناسکار چیست؟ در مورد این ماشین بیشتر بدانیم : خودروهای ناسکاری که امروزه در مسابقات می‌بینیم حاصل یک پروژه ویژه به نام Car of Tomorrow یا خودرو فردا هستند. به همین دلیل امروزه به خودروهای ناسکار COT نیز می‌گویند. در پروژه خودرو فردا که از سوی اتحادیه ناسکار به تیم‌ها تکلیف شد آنها موظف شدند تا در کنار افزایش قدرت، ایمنی خودروها به خصوص ایمنی راننده را افزایش دهند. ناسکار رکورددار تصادف در میان مسابقات ورزش‌های موتوری است و به دلیل سرعت بالای خودروها و فاصله اندک آنها این تصادف‌ها می‌تواند مرگبار باشد. خودروهای ناسکار در مسیر مستقیم تا 309 کیلومتر در ساعت نیز سرعت می‌گیرند و با 220 کیلومتر در ساعت وارد پیچ می‌شوند. موتور اصلی‌ترین بخش خودرو ناسکار است. تیم‌ها اجازه ندارند از موتورهای ساخت اختصاصی استفاده کنند بلکه باید موتورهایی که در بازار موجود است را تقویت کنند. مهندسان تیم‌ها هنر خود را در همین جا نشان می‌دهند.
شورولت ایمپالای ناسکار به مانند نمونه خیابانی از موتور هشت سیلندر خورجینی بهره می‌گیرد با این تفاوت که مدل خیابانی موتور 350 دارد ولی مدل ویژه ناسکار از موتور 358 استفاده می‌کند. موتور 350 همان موتور 5,375 لیتر است و موتور 358 هم 5,866 حجم دارد. نسبت تراکم سیلندرها یکی دیگر از تفاوت‌های خودروهای ناسکار است.
در مدل معمولی شورولت ایمپالا نسبت تراکم سیلندرها 9 به یک است. در حالی که این عدد در خودرو ناسکار ایمپالا به عدد حیرت‌آور 14 به یک می‌رسد. دور موتور بالاتر یکی دیگر از ویژگی‌های خودروهای ناسکار است. در حالی که یک ایمپالا خیابانی در 7500 دور وارد ردلاین می‌شود، ایمپالا ناسکار تازه در 9000 دور در دقیقه قدرت موتور واقعی خود را آزاد می‌کند. ایمپالا خیابانی در قوی‌ترین مدل خود تنها 360 اسب‌بخار قدرت دارد در حالی که این رقم برای مدل ناسکار به 550 اسب‌بخار می‌رسد. خودروهای ناسکار نمی‌توانند از انژکتور استفاده کنند و همگی دارای کاربراتورهای چهار دهانه هستند. در حالی که شورولت ایمپالا خیابانی مدل 2010 در مدل سفارشی با توربوشارژر نیز عرضه می‌شود.
خودروهای ناسکار دارای جعبه‌دنده ویژه‌ای هستند که نیرو را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. شورولت ایمپالا ناسکار بر حسب اینکه تشخیص کارشناسان تیم‌ها چگونه باشد سه یا چهار دنده دارد. در حالی که گیربکس مدل خیابانی پنج دنده است. در خودرو ناسکار دنده اتوماتیک نیست و تنها کلاچ اتوماتیک است و این راننده است که دنده‌ها را با نظر خود و بر حسب نیاز تعویض می‌کند. بخشی از کنترل خودرو در پیچ‌ها با همین تعویض دنده انجام می‌شود. در شورولت ایمپالا ناسکار ضریب دنده‌ها بیشتر از مدل خیابانی است.در ناسکار از شیفتر دنده خبری نیست و دنده‌ها با استفاده از دسته دنده تعویض می‌شوند.
باک یک شورولت ایمپالا خیابانی 23 گالن بنزین گنجایش دارد. در مدل ناسکار این میزان به 18 گالن رسیده است. این کاهش حجم به منظور بالا بردن ایمنی باک انجام گرفته است. باک خودرو ناسکار از قسمت عقب به درون کابین و در محوطه رول کیج منتقل شده است. همچنین آن را با یک شبکه فلزی لانه زنبوری پوشانده‌اند. این شبکه لانه زنبوری در هنگام تصادف‌های شدید ضربه را جذب کرده و اجازه نمی‌دهد به باک منتقل شود.
اگر روبه‌روی یک خودرو ناسکار پارک شده قرار بگیرید و خوب به آن دقت کنید می‌بینید که این خودرو کمی به چپ متمایل شده است. گویی سیستم جلوبندی آن ایراد داشته و خودرو را به چپ کج کرده است. در حالی که این اصلاً یک ایراد نبوده و خاصیت خودروهای ناسکار است.
پیست‌های ناسکار تماماً چپ گرد هستند و برای همین خودرو را طوری طراحی می‌کنند که همیشه به چپ متمایل باشد. این مساله باعث می‌شود تا میزان پایداری خودرو به خصوص در پیچ‌ها افزایش پیدا کند. لاستیک‌های خودروهای ناسکار عموماً توسط شرکت گودیر تولید می‌شوند. مسابقات ناسکار تنها در شرایط آب و هوای آفتابی برگزار می‌شود به همین دلیل تیم‌ها تنها از یک نوع لاستیک می‌توانند استفاده کنند. تفاوت اصلی این است که در ناسکار به جای هوا از نیتروژن برای پر کردن لاستیک‌ها استفاده می‌شود. نیتروژن موجب می‌شود تا لاستیک‌ها همیشه خنک باقی بمانند.
شاید سوال کنید چرا از هیدروژن که همین کار را می‌کند و بیشتر در دسترس است استفاده نمی‌شود؟ مزیت نیتروژن بر هیدروژن این است که نیتروژن در صورت ترکیدن لاستیک‌ها در تصادفات منفجر نمی‌شود. داشتن اسپویلر و اسپیلاتور برای تولید نیروی جانب پایین و افزایش پایداری یکی دیگر از تفاوت‌های خودرو ناسکار با خودرو هم نام خیابانی آن است.یک نکته جالب توجه در ناسکار این است که برخلاف بسیاری از ورزش‌های موتوری هنوز استفاده از فیبرکربن در این مسابقات مجاز نشده است و خودروها بخش‌های غیر فلزی خود را از فیبرهای کامپوزیت و پلاستیک تولید می‌کنند.
یکی از تفاوت‌های اساسی ایمپالا ناسکار با ایمپالا خیابانی ایمنی آن است. یک ایمپالا ناسکار به مراتب ایمن‌تر از برادر خیابانی خود است. اگر چه ایمپالا ناسکار ایربگ ندارد اما لوازمی دارد که بسیار بهتر از ایربگ عمل می‌کنند. رول گیج یا قفس فلزی مهمترین بخش ایمنی خودرو ناسکار است. این قفس که از کلاف‌شدن لوله‌های فولادی در یکدیگر درست شده حتی در شدیدترین تصادف‌ها نیز تغییر شکل نمی‌دهد. اکثر بخش‌های آن با خم کردن شکل داده شده‌اند و با استفاده از پیچ و مهره که مقاومت بالاتری نسبت به جوش دارند به شاسی متصل می‌شوند. به این ترتیب در صورت جدا شدن اتاق نیز رول کیج همچنان به شاسی متصل می‌ماند. صندلی راننده در خودرو ناسکار ایمپالا 10 سانتیمتر به مرکز خودرو نسبت به مدل خیابانی نزدیک‌تر است. این برای آن است که فاصله راننده تا در افزایش پیدا کند. همچنین یک کمربند ایمنی که راننده را از سه نقطه به صندلی میخکوب می‌کند ایمنی را افزایش می‌دهد. میزان ایمنی این کمربند تا حدی است که در صورتی که خودرو روی سقف برگردد راننده تنها 2.5 سانتیمتر پایین می‌آید.